Onze JO12-2 .... Vandaag even niet ....

Uurtje of acht, de wekker is niet gegaan. Het is tenslotte weekend. Maar toch wakker en op naar beneden. Vandaag even niet het opjagen van de kids om op te schieten met aankleden en een broodje naar binnen te werken.

Het ontbijt wordt al gegeten en de pyjama al vervangen voor het rood wit van MKV. Al bijna klaar voor de dag, voor de eerste wedstrijd van het seizoen. Maar geen haast. Het begint pas om een uurtje of elf. Dus nog alle tijd voor een bakje koffie en een krantje. Of toch maar niet?

Natuurlijk wel dat bakje koffie maar even geen geschreven berichten over Max en of hij vandaag in Zandvoort de polepositie zal gaan pakken. Even geen van Gaal die Berghuis toch nog een kans gaat geven.  Scholen vanwege de besmettingen dicht moeten en dat Nederland weer rood kleurt.. Vooral even geen Corona verhalen. Vandaag even niet.

De koffie is op en de noppen van de voetbalschoenen klepperen over het laminaat. Tijd om te gaan. Fietsen uit het hok en op naar de club.

Het lijkt wel of iedereen vandaag thuis speelt. Tijdens het bedwingen van de viaduct wordt het lint van jonge voetballers van alle leeftijden steeds langer. Het begint op een oranjestoet tijdens een EK in de pré Coronatijd te lijken. Maar dan met alleen maar rood-witte kleuren. Het is nog wat bewolkt, maar zo zal het niet blijven, vandaag niet, vandaag zal de zon schijnen.

De spieren worden los gemaakt en een balletje wordt rondgespeeld. De opstelling bekend gemaakt en de veters krijgen een dubbele knoop. Deze wedstrijd geen losse veters. Vandaag even niet.

Ook de tegenstanders zijn er klaar voor. De scheidsrechter fluit voor het begin van de wedstrijd. Later bleek dit één van de weinige momenten te zijn om de fluit te hoeven hanteren. De beide teams weten zelf wel wanneer een bal uit is en wie er dan mag indribbelen.

Al snel vallen de eerste doelpunten. Sem opent het ‘bal’, Youp knalt er een paar in en ook Joa weet een doelpunt op zijn naam te zetten. En dan is het alweer 5-0. Niet dat de tegenstander geen kansen kreeg, ook zij hadden een paar keer om de aansluittreffer te maken. Maar met Binne als sluitpost gaat er geen eentje in. Vandaag even niet.

De tweede helft wordt voortgezet met waar we in de rust even mee waren gestopt, doelpunten maken. Nu met Ronan onder de lat die er nog een paar knappe reddingen heeft moeten maken. Ook Bart weet in deze helft het net te vinden. We lopen verder uit. Malik maakte het doelpunt wat de tussenstand uit dubbele cijfers laat bestaan. 10-0. Maar de koek is nog niet op. Vandaag even niet.

Binne prikt de 12^e van de wedstrijd binnen, waarna het team uit Wergea de 12-1 weet te maken. Fijn dat voor hen de nare 0 van het scorebord kon worden gehaald.

Na nog wat doelpunten waaronder ook eentje van Jelle is de eindstand van 15-1 een feit.

Nog even de penalty’s waar Ouren nogmaals laat zien wat voor verwoestend schot hij in zijn benen heeft. Waarschijnlijk trilt de goal op het moment dat je dit leest nog na.

Vaak weet je na een wedstrijd wel wie er uitblonk, wie de man of the match is. Maar niet in deze wedstrijd. Iedereen heeft vandaag uitgeblonken, elkaar de bal gegund en elkaars foutjes goedgemaakt.

Volgende week een nieuwe pot met een andere tegenstander. Winnen we dan weer? Geen idee. Dat zien we volgende week wel. Vandaag was in ieder geval super!

Thuis ligt het lege koffiekopje nog op tafel. De ongelezen krant ligt ernaast. En ik ga hem vandaag ook niet lezen. Ik ga genieten van deze dag, van deze wedstrijd. En verder niets anders. Vandaag even niet.